Muzeum wody pitnej / instalacja
Woda jest podstawowym napojem człowieka od czasów starożytnych. Odgrywa decydującą rolę w diecie człowieka. Wodę pitną używamy do parzenia herbaty, kawy, płukania ust podczas mycia zębów czy wielu innych czynności życia codziennego. Choć świat mierzy się coraz częściej z suszami, a każdego roku, co 20 sekund umiera osoba z powodu braku wody pitnej, większość populacji, a także rządy wielu państw pozostają bezczynne wobec nadchodzącej katastrofy. Kiedy jedna czwarta ludzkości zmaga się z kryzysem wodnym wypływającym z naturalnych uwarunkowań, pozostała część ludzkości pogłębia stan deficytowy przez świadome lub nieświadome działania zmniejszające zasoby wody. Coraz częstsze susze i powodzie wywołane globalnym ociepleniem odcinają od źródeł wody wiele społeczności. Zmiany klimatyczne napędzane przez emisję CO2 i skażenie środowiska naturalnego powodują zamknięcie dostępu do naturalnych źródeł wody pitnej. Ostatnia butelka wody pitnej to znak ostrzegawczy, prowokacyjny sygnał, że brak dostępu do wody może dotknąć każdego mieszkańca Ziemi. Świadomie lub nie, wszyscy przyczyniamy się do zmniejszania zasobów wody. Tylko połączone wysiłki wszystkich społeczeństw, rządów i instytucji mogą zapobiec pogłębianiu się tego kryzysu.
Instalacja powstała w ramach działań Laboratorium Teatralno-Społecznego. Laboratorium Teatralno-Społeczne to kolektyw artystów, twórczyń, aktywistek i działaczy, pracujący na styku sztuk performatywnych i spraw społecznych. W swoich działaniach podejmują tematy gorące dla naszego społeczeństwa, badają granice społecznego doświadczenia, wyobraźni, dyskursu. LTS tworzy m.in. spektakle, których celem jest prowokowanie krytycznego myślenia, społecznej wrażliwości i wyobraźni oraz dialogu. Celem LTS jest prac na rzecz komunikacji, spotkania oraz otwartości wobec różnic.
Instalacja towarzyszyła wydarzaniom związanym z Konferencją Klimatyczną COP25, odbywająca się w Madrycie.
Działania – koncepcja, projekt i wykonanie instalacji (wspólnie ze Stolarnia Warszawska)